บทที่ 50

อัลเบอร์ต้าก้าวลงจากรถท่ามกลางสายหมอกยามเช้า เท้าของเธอจมลงในผืนหญ้าที่ชุ่มโชกไปด้วยน้ำค้าง

เบื้องหน้าของเธอคือประตูไม้สีเข้มบานหนึ่ง สูงกว่าสิบสองฟุต ขนาบข้างด้วยกำแพงสีเทาสูงตระหง่านซึ่งด้านบนสุดมีลวดไฟฟ้าแรงสูงขึงเรียงเป็นแถว

“อัลเบอร์ต้า พวกเราอยู่ที่ไหนกัน” โรเดอริคกระซิบถามพลางขยับเข้ามาชิดเ...